Tekst achterflap

Met Het Dwaallicht (1946) zou Willem Elsschot zijn geestelijke of zelfs literaire testament hebben geschreven. In de vele beschouwingen over de novelle wordt steevast gewezen op het symbolische einde van het verhaal, waarin Frans Laarmans en zijn 'drie zwartjes' tot de conclusie moeten komen dat hun zoektocht naar de mysterieuze Maria Van Dam op niets uitloopt: 'Zij is als een beeld dat men in 't water ziet. Als men het grijpen wil is er niets. Of zooals de lichten in het moeras. Men kan ze naloopen, doch men achterhaalt ze niet.' Toch is de zoektocht niet tevergeefs: zij levert het besef op dat het geluk alleen gevonden kan worden in de aanvaarding van het leven zoals het komt. Met dit 'bitterzoete compromis' neemt Laarmans weer plaats achter zijn krant, en neemt Elsschot afscheid van de literatuur.

Biografie

Willem Elsschot (1882-1960) werd in Antwerpen geboren als Alfons Jozef de Ridder. Hij had zijn eigen reclamebureau, schrijven deed hij daarnaast. Hij debuteerde met Villa des Roses, onder de schrijversnaam Willem Elsschot die hij zijn leven lang bleef gebruiken. Zijn bekendste romans publiceerde hij in de jaren twintig en dertig: Lijmen (1924), Kaas (1933), Tsjip (1934) en Het been (1938). In 1951 werd zijn oeuvre bekroond met de Constantijn Huygensprijs.

'Willem Elsschot zal vooral voortleven als prozaschrijver die de literatuur getrakteerd heeft op de prachtigste zinnen die in het Nederlands geschreven zijn - wellicht alleen te vergelijken met die van Nescio.' HN Magazine
'Mensen die van Elsschot houden, kunnen niet echt slecht zijn, nog minder dom en in géén geval humorloos. Aan de dommen is geen regel Elsschot toevertrouwd.' De Tijd

Details