Fleur Jaeggy staat bekend om haar spaarzame en telegramachtige stijl, wat een intrigerende paradox oproept: ondanks de kaal-tot-op-het-bot-basis is haar werk zeer aangrijpend. Zoals April Bernard opmerkte in Newsday: ‘Het is een raadsel hoe het werk tegelijkertijd kil en hartstochtelijk kan zijn.’ In Ik ben de broer van XX – of de verhalen nu over beroemde schrijvers (Calvino, Ingeborg Bachmann, Joseph Brodsky) of over baronessen, dertiende-eeuwse visionairs of gekwelde kinderen op elitaire Zwitserse kostscholen gaan – slaagt Jaeggy er op steelse wijze in je geest in bezit te nemen. Haar gotische werelden lopen over van stil geweld – en zijn onvergetelijk.