Al tijdens de Tweede Wereldoorlog,voordat Harry Mulisch zijn eerste verhaal publiceerde, noteerde hij invallen, observaties en aforismen. Het was zijn manier om het bestaan vorm te geven en de wereld om hem heen te duiden. Dit heeft hij zijn leven lang volgehouden.
Ik kan niet dood zijn is een verzameling van de meest rake bespiegelingen die Harry Mulisch over een periode van zestig jaar optekende in talloze schriften, op losse velletjes en op de blocnotes van de hotels waar zijn schrijversbestaan hem naartoe leidde. Met een onstuitbare nieuwsgierigheid en een feilloos instinct bestudeerde en beschouwde hij de raadsels van het schrijven, van de kunst, van het bestaan, van de tijd en van de dood. Dat zijn voor een schrijver geen raadsels om voor terug te deinzen, maar om te omarmen, en te vergroten. Harry Mulisch deed dat zonder aarzeling, met open vizier en een lach, wetend dat er met ieder antwoord altijd weer nieuwe raadsels opdoemen.