Sterren zie je pas als het donker wordt. In de coronacrisis is het plots donker geworden. Heel donker. Iedereen zag de sterren. De coronahelden. De werkende klasse. Zij die de boel doen draaien. ‘Ze zijn ons vergeten, Peter’, schrijft Anna. Ze is poetsvrouw in een ziekenhuis. Ze heeft het over de rekeningen die moeten worden betaald. En over haar man, die zijn job op de luchthaven kwijt is. ‘Applaus, dat leg je niet tussen de boterham.’

Covid-19 heeft de maskers afgetrokken. Van een maatschappij waar winstzucht koning is en corruptie prinses. Dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten is larie en apekool. Dat het vanzelf beter wordt ook. We tuimelen pardoes in een diepe recessie. Miljoenen mensen worden werkloos, de rijksten worden rijker en vanonder donkere stenen wringen allerlei gedrochten zich naar boven. Stop.

Een striemend manifest over crisis en hebzucht in tijden van corona. Over een oude wereld die afsterft en een nieuwe die nog geboren moet worden. Een oproep tot engagement.

Over de auteur
Peter Mertens is is auteur, socioloog en voorzitter van de linkse PVDA. Voor zijn boek Hoe durven ze? (2011) kreeg Peter in 2012 de ‘Prijs Jaap Kruithof’. Het groeide uit tot een bestseller en werd een van de meest verkochte politieke boeken van de laatste decennia. Begin 2016 werd Peter door de lezers van Humo in de jaarlijkse Pop Poll uitgeroepen tot 'politicus van het jaar'.