Colum McCann

Apeirogon is een buitengewoon boek. Niet enkel omwille van het waargebeurd en diepmenselijk verhaal over een langzaam bloeiende vriendschap tussen twee mannen, een Israëliër en een Palestijn, die elkaar gevonden hebben in hun onmetelijk verdriet: beiden hebben een dochtertje verloren door het oorlogsgeweld. Hun vriendschap is er een van grote en duurzame schoonheid, hun gedeeld verdriet een wapen voor de vrede. Ook de structuur van de roman is gewoonweg briljant. De titel die verwijst naar een wiskundig figuur met oneindig veel zijden, is meteen een metafoor voor de oneindige, uiteenlopende standpunten over de situatie in het Midden-Oosten. Het is een verhaal in duizend-en-een fragmenten, kleine en grote verhalen die zich verstrengelen tot een fascinerende caleidoscoop over de complexiteit van een conflict maar ook over de rijkdom van ons menszijn. Er is al heel wat inkt gevloeid over de hartverscheurende realiteit van het leven in Israël-Palestina . Maar McCann heeft de tragedie van dit eindeloze conflict vastgelegd op een manier die, wat mij betreft, heel wat andere werken overstijgt. Hij roept op een verbluffende manier eindeloze vragen en gevoelens op zodat Apeirogon blijft nazinderen lang nadat je de laatste pagina hebt gelezen. Tot spijt van de auteur wordt zijn boek niet uitgegeven in Israël.

Door Edith Aerts