Vorige week hadden we Tua Forsström te gast. Volgens haar uitgever Leo Peeraer, die zonet de Nederlandse vertaling publiceerde, is ze een van de beste Zweedse dichteressen van de laatste decennia.

“Na een nacht tussen de paarden” ziet het leven er anders uit, schrijft Tua Forsström. Na het lezen van deze dichtbundel het onze ook. Niet fundamenteel anders, wel subtiel. De voedingsbodem van de poëzie van Tua Forsström is een onderhuids oerverlangen naar echtheid dat een sluimerende, maar altijd aanwezige onrust veroorzaakt. Tua Forsström zet overweldigende gevoelens tegenover kilte, liefde tegenover eenzaamheid, hoop tegenover wanhoop.“Als iemand ons betovert, weten wij dat dan?” Zolang Tua Forsström de pen hanteert, koesteren we bewust de betovering van haar woorden. Want “je ziet klaarder onder water” na het lezen van deze doornenrooskleurige prachtpoëzie, heerlijk vertaald door Lisette Keustermans en Miriam Van hee.

We profiteerden er meteen van om onze poëzie-afdeling aan te vullen met nog meer nieuws van Uitgeverij P.

• Mea Culpa door Hilde Keteleer
• De weg terug door Richard Foqué
• De inventaris van wat blijft door Sandra Roobaert
• Herinner mij er morgen aan door Antony Samson
• Cascade door Astrid Arns
• Het langzaam voorovervallen door Alja Spaan
• Leenman door Stefaan van den Bremt
• Weten welke huid je aan moet door Edward Hoornaert
• Stamboomverzen door Lander Cornelis
• Intiem gesprek door Paula Meehan
• Inventaris door Geert van Istendael